“….Vahiy edilmiş herhangi bir dine inandığımızda, İsa’nın
Tanrı’nın oğlu olduğunu, bu yüzden, Kudüs’te hala beklenmekte olan Mesih
olmadığını, Muhammed’in Allah’ın peygamberi olduğunu kabul ediyorsak Tüylü Yılan’a
(Kolomb öncesi Mezoamerika uygarlıklarında inanılan doğaüstü varlık ya da
tanrı) kurbanlar sunmanın yanlış olduğunu kabul etmek zorundayız. Eğer Deizmin
en aydınlanmış ve hoşgörülü takipçileri, aynı zamanda hem Azizler Komünyonu’na
hem de Tao’nun Büyük Tekerleği’ne inanmaya hazır haldeyseler, inançsızların ve
sapkınların katledilmesi hata ürünü olarak reddedilecektir. Eğer Şeytan’a hayranlık
besleniyorsa, Matta İncil’inde sözü edilen İsa’nın takipçilerine dağda verdiği
vaazın öyküsü çocuksu bulunacaktır. Eğer radikal bir tanrıtanımaz söz
konusuysa, her türlü inanç bir yanlış anlamadan başka bir şey olmayacaktır. O
halde, tarihin seyri boyunca pek çok insan başka insanların inanmadığı bir şeye
inanarak eylemde bulunduğuna göre zorunlu olarak kabul etmek zorunda olduğumuz
şey, her birimiz için Tarih’in, farklı ölçüde bir Yanılsamalar Tiyatrosu
olduğudur.”
Umberto Eco, (Edebiyata Dair sayf. 328)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder